Onzekerheid

Intussen zijn we een week verder en weet ik nog niet waar ik sta. Waar we staan.
Donderdag hebben we mekaar even gezien en een goed, eerlijk en open gesprek gehad.
Ik was aanvankelijk naar hem gegaan om gewoon zijn spullen terug te geven en het af te sluiten, maar toen ik hem zag kon ik het niet. Ik zie hem te graag. Ik wil niet dat dit stopt. Wat wil ik dan? Ik wil terug naar vroeger, naar het begin van onze relatie. Maar dat kan natuurlijk niet. Er is veel gebeurd, veel gezegd, veel gedaan. En dat kan niet ongedaan gemaakt worden. Maar er was ook zoveel liefde, zoveel zaligheid en heerlijke momenten samen. Misschien waren we onbezonnen, halsoverkop verliefd en lieten we ons teveel leiden door onze impulsieve emoties. De dingen die wij hebben meegemaakt samen op 7 maanden tijd, heb ik daarvoor in een relatie van 2 jaar nog niet meegemaakt.

Op 3,5 maanden tijd kon ik al een mini-boekje schrijven over onze tijd samen. Hoe we mekaar hadden leren kennen, hoe het 'klikte', hoe het eerste contact met mekaars vrienden ging, samen op familieweekend, samen mekaars hobby beleven. Het was een supertijd, omdat we hem samen beleefden.

De volgende 3,5 maanden waren misschien iets minder rooskleurig omdat toen mijn verlatingsangst heel hevig werd. Ik had zo'n irrationele angst en verdriet na elk zalig weekend samen dat ik er letterlijk ziek van werd. Ik ging opnieuw naar een psycholoog, ik las boeken, ik verdiepte me in mezelf en mijn gevoelens. Ik wou mezelf beter leren kennen. Maar misschien had ik mezelf niet zo mogen verliezen in mijn problemen en wat meer moeten genieten van de momenten.

Door vroegere slechte ervaringen en de scheiding van mijn ouders 4 jaar geleden ben ik heel wantrouwig geworden. Ik vertrouw mensen niet zomaar meer. Ik heb veel bevestiging nodig en ga snel twijfelen als woorden en daden mekaar tegenspreken. En mijn vriend had daar onder te lijden, maar was voor een groot deel zelf de veroorzaker door bepaalde dingen bewust achter te houden.

Ik ben er nog altijd van overtuigd dat er heel veel oprechte liefde tussen ons is/was. Maar hoe dit nu verder moet? We hebben allebei ons verleden, allebei onze angsten naar de toekomst toe. Misschien ook allebei ons wantrouwen nu naar mekaar toe. Maar ik denk dat , indien we dat beiden willen, we hier nog iets moois van kunnen maken.