Update 15 maart 2015

Zondagavond, 15 maart 2015.

Vandaag voelt een beetje als een kleine persoonlijke overwinning. Ik zal je vertellen waarom.

De afgelopen maanden waren zondagen namelijk niet bepaald mijn favoriete dagen. Ik vertelde in een eerder bericht al dat ik heel erg naar de weekends toeleef, omdat ik dan mijn vriend terugzie. Zondag was dan altijd mijn downdag, omdat we dan weer afscheid moesten nemen voor een week. Dat begon dan altijd al rond 16u met een onrustig gevoel in mijn maag. Tegen etenstijd was het al zo erg dat ik geen hap meer door mijn keel kreeg, en als ik dan toch probeerde moest ik na een paar happen opgeven wegens kotsgevaar. Ja, echt gezellig, die zondagen met mij. Bij het afscheid nemen kreeg ik dan vaak weer een misselijkheidsaanval omdat de gevoelens mij weer overrompelden.

Maarrrr... er is beterschap op komst!

Vorig weekend merkte ik ook al dat het beter ging. Ik werd 's morgens plots wakker om 7u met een angstig gevoel omdat zondag was aangebroken. Warm en koud tegelijk. Onrustig gevoel. Kalm, Claudia. Er is niks aan de hand. Even opgestaan, 2 kruidenpilletjes van de acupuncturist genomen en terug naast mijn vriend gekropen en nog wat geslapen. De rest van de dag heb ik er eigenlijk geen last meer van gehad. We zijn die avond zelfs gaan uiteten en dat ging goed! Bij het afscheid nemen was ik wel een beetje triest, maar ik praatte mezelf moed in: het was een zalig weekend, en het is jammer dat het voorbij is, maar volgend weekend is er nog een weekend. En de week erna nog een, en zo volgen er nog 60 jaar aan weekends! Enfin hopelijk is het volgend jaar niet meer enkel in de weekends dat we mekaar zien maar wonen we dan samen :-)

Vandaag was ik ook relatief vroeg wakker, maar had ik geen angstgevoel. Een klein beetje onrustig misschien, maar het ging. Ik ben koppig blijven liggen tot ik weer in slaap viel. Toen Redlef en ik rond de middag wakker waren, zei hij dat hij niet zo goed nieuws had. Even maakte mijn maag een sprongetje. Hij moest zijn vrienden terug gaan halen op de luchthaven 's avonds, maar dan zou hij om 19u al door moeten. Oh. Ik voelde wel een steekje van teleurstelling, maar de angst bleef toch weg.

De rest van de dag was heel rustig - lief en ik zijn gaan douchen, ik ging naar de bakker terwijl hij playstation speelde, daarna hebben we iets gegeten en de rest van de namiddag brachten we op de zetel door. Gamend, lezend, chillend. Naarmate de tijd vorderde en het tegen 17u30 aanliep, merkte ik wel dat ik onrustig begon te worden. Kalm Claudia, sprak ik mezelf weer toe. Even 2 kruidenpilletjes genomen en terug in de zetel gaan liggen. Uiteindelijk moest hij pas rond 19u45 vertrekken, en toen het zover was voelde ik me wel een beetje opgelaten, maar niet misselijk. NIET MISSELIJK - 2 weekends na mekaar - wat een overwinning!!

Toen hij weg was, ben ik brownies gaan bakken om mezelf ook een beetje af te leiden, maar eigenlijk gaat het best goed. Het is nu bijna 22u en ik ga zo nog wat televisie kijken voor het slapen, maar ik merk echt vooruitgang bij mezelf - en ik denk hij ook. Want 4 weken geleden was ik nog heel misselijk, huilerig en "bang" als hij weg ging, en dat gaf hem ook geen fijn gevoel want hij dacht dat hij me ongelukkig maakte. Maar dat is dus absoluut niet het geval.

En ik ga nu een fijne week tegemoet met een schouderklopje voor mezelf voor deze overwinning!