De monsters in mijn hoofd

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn, helaas.
Naast last van verlatingsangst, heb ik ook last van de monsters in mijn hoofd. Door vroegere slechte ervaringen in relaties en in gewoon mijn leven, is mijn zelfbeeld en eigenwaarde blijkbaar niet al te geweldig. Want waarom zou je anders jaloers/wantrouwig zijn?

Redlef geeft me daar toch geen reden toe?

In de weekends als we samen zijn, zegt hij me elke dag dat hij van me houdt. Hij zegt het niet enkel, maar hij toont het ook. Hij knuffelt me, kust me, plaagt me, de hele dag door. We genieten van mekaars aanwezigheid zonder mekaar te verstikken. Hij kan playstation spelen terwijl ik naast hem een boek lees op de zetel. We kunnen serieus met mekaar praten, maar even goed onnozel doen. We komen beiden tot rust bij mekaar.

In de week dan, als we niet samen zijn, ben ik precies een monster. Alle rust die ik in het weekend had, slaat om naar onrust. Niet elke dag, gelukkig. Maar het minste is dan genoeg om me in paniek te doen slaan. Hoezo hij is online maar zegt niks tegen mij? En wat doet hij op Skype de hele avond? Dan twijfel ik aan zijn motieven, aan zijn woorden. Is het wel waar wat hij allemaal zegt? Houdt hij niks achter? Misschien is hij toch nog met andere meisjes aan het chatten, of erger: heeft hij webcamseks ermee. Ik weet het: het zijn monsterlijke gedachten die absoluut ongegrond zijn en waar ik echt niet trots op ben.
Maar ze zijn er. En hoe geraak ik er in godsnaam vanaf?

Ik weet goed genoeg dat hij me doodgraag ziet. Ik ben de eerste persoon die hij belt als hij iets wil vertellen. 's Avonds na zijn werk belt hij me regelmatig even om te vertellen hoe zijn dag was, en om te vragen hoe mijn dag was. Hij smst me 's morgens om me een goeiemorgen te wensen en te vragen of ik goed geslapen heb. En elke avond wensen we mekaar slaapwel... Hij laat na het weekend zijn tshirt achter met zijn parfum zodat ik hem toch nog een beetje bij mij heb. Hij laat lieve briefjes achter. Hij 'stoeft' over mij bij zijn vrienden. Dat hij zo'n geluk heeft dat hij mij is tegengekomen, dat ik voor 200% achter hem sta, dat ik de vrouw van zijn leven ben, etc...

Echt, ik krijg zoveel bevestiging van hem. Maar waarom is dat precies niet genoeg? Waarom blijft er iets in mij schreeuwen dat hij waarschijnlijk toch een dirty little secret heeft? Monsters in mijn hoofd, zeg ik u.